Adana'da, eve dönüş yapan PKK'lılara yapılan muameleye tepki göstermek için, Türkiye Harp Malulü Gaziler Şehit Dul ve Yetimleri Derneği tarafından düzenlenen toplatıda Gazi Selahattin Yağımlı, devlet övünç ve gazi madalyasını kırarak gözyaşlarına boğuldu. Protez bacağını sallayan Yağımlı'nın bu görüntüsüne bugün Güneri Civaoğlu Milliyet'teki köşesinde yer verdi.

BÖYLE OLSUN DİYE Mİ BACAĞIMI KAYBETTİM

PKK ile çatışmada bir bacağını kaybetmiş gazi öfkeyle ve üzüntü içinde protez bacağını çıkarıp gösteriyor. “Benim madalyam budur” diyor. Sonra kendisine verilen madalyayı da yere çalıyor. Habur ve sonrasındaki görüntülere “Bunlar olsun diye mi çarpıştım, bacağımı kaybettim!” mesajını veren bir protesto bu.

PKK'LILAR GAZİLERİN GÖNÜL TELLERİNİ KOPARMAKTA

TV haberlerinde etkileyici görüntülerden biriydi... Milyonları etkiledi. Gözünü kaybetmiş, yüzü tanınmayacak hale gelmiş gaziler de ekrana çıkarıldı. Elbette toplum derinden etkileniyor. Habur Sınır Kapısı’ndan tek tip “PKK giysileri” ile gelip serbest bırakılan ve otobüs üstünde “zafer işaretleri” yapan, on binler tarafından şenliklerle, sarı-kırmızı-yeşil bayraklarla, havai fişeklerle karşılanan PKK’lılar gazilerin ve toplumun çok büyük çoğunluğunun gönül tellerini koparmakta.

O KAHRAMANLARI DA ANLAMAK LAZIM

Habur’dan 5-10 kilometre ötedeki dağlarda elleri tetikte binlerce PKK’lı var. Onların karşısında 10 binlerce Mehmetçik... Her an bir çatışmada ya da mayına basarak şehit olabilirler, bacaklarını gözlerini kaybedip yaşam boyu “engelli” kalacak birer gazi olabilirler. O kahramanların da psikolojisini anlamak gerek.
Şehit ve gazi ana babalarının, eşlerinin, nişanlılarının, çocuklarının nasıl da büyük kırgınlıklara itildikleri hissedilmeli.

SÜREÇ TIKANABİLİR

Böyle giderse süreç tıkanabilir. Yazık olur. O nedenle Habur’dan giriş yapan PKK’lılar ve onlarla şov yapan DTP yanlış yoldalar. Keşke daha insani görüntüler verebilselerdi. Örneğin 8 PKK’lı “şehit evlerini ve gazileri ziyaret etmek istediklerini” söyleselerdi. “Kardeş kardeşi vurduk, bu kan durmalı” mesajını verselerdi.
“Zafer işaretleri” yapacak yerde şehit aileleri derneğine gitselerdi. Sade, sağduyulu ve ağırlıklı çizgide yürüselerdi, AKP’nin açılımı ilerletmesi ve demokrasinin kazanımları için çok daha olumlu ve etkin katkılardan söz edebilirdik. Açılımın yelkenlerini dolduracak rüzgâr Habur kapısındaki ya da Diyarbakır’daki on binler değil Türkiye’nin 10 milyonlarıdır.

ENSONHABER